Nihayet

Sesin kulaklarıma çığlık acımı bir gün kesin
Evimin en güzel yerinde asılı bir portresin
Düşün ki seni düşünmek en buruk iç çekişim
Odam bu derdi bilir, ne son ne ilk çekişi
Yanına gelemesem de hissediyorum yağmurunu
Hüzünle dolu bir bahçe kalbim olayın sendromunu
Atlatıpta odaklandım bu biraz gurur mu?
Gel, yarama pansuman yap yoksa bu kan durur mu?
Sen, gökkuşağının yedi rengi yüzüne aldanıpta