Қайтесің мұңайып?

Өртендің жүрек оттарға
Қуантар сені бақ барма
Сырыңды ешкім ұққан жоқ
Қараңғы қиын шақтарда
Жанашыр болар жан Ана
Баласын тастап жатқанда
Адамдыққа қалайша сен
Алдайды жылы сөздерде
Өтірік күлген көздерде
Өмірдің өзі жалған деп
Жүрегім сен де өзгерме
Қайтесің мұңайып, мұңайып, мұңайып
Әлсіз адам жылайды